Wat een verschil- in één week tijd.

Vorige week waren de mensen van gemeentewerken dagelijks bijna 24 uur in de weer om de hoofdwegen en fietspaden (hieronder vallen ook alle kwetsbare locaties als verzorgingshuizen ect. onder) sneeuwvrij te krijgen. Zo viel er in korte tijd een flink pak sneeuw en stond er een harde wind waardoor er meteen een ijslaag ontstond op de wegen en fiets- en voetpaden.

Ook was er dit jaar minder verkeer op de weg om het zout wat eerder al gestrooid was in te rijden en heeft het strooien voorafgaand aan de sneeuwval op de meeste locaties helaas weinig effect gehad.

Desondanks was op de doorgaande wegen een verbetering te zien door het verkeer wat op gang was gekomen.

De strooidienst is in die periode heel druk geweest, wij zagen de strooiauto’s s’avonds een aantal keren langsrijden en er werd veel gestrooid. In de wijken werd bijna niet gestrooid, daar lagen al platgereden ijsplaten, ook omdat er veel te weinig verkeer op rijdt om het zout zijn werk te laten doen. Het zout brandt wat gaatjes in het ijs en de rest van de ijsplaat blijft liggen. Het vervelende verhaal voor de wijken was dus helaas langdurige gladheid door de sneeuwresten en de extreem lage temperaturen. IJslagen zijn bijna niet weg te krijgen/ te schuiven en zeker niet te strooien, dit alles door de bijzondere omstandigheden.

Er werd gedaan wat mogelijk was en er werd keihard gewerkt met man en macht en daarvoor onze dank. Wat hebben de mensen het gehele weekend kunnen genieten van het ijs. Op veel plaatsen werd er geschaatst, het was op sommige plekken erg druk, ook in de natuurgebieden.

Wij hebben kunnen zien dat de sneeuw tijdens de dooi langzaam is verdwenen elk uur was het weer anders. En nu, de sneeuw is verdwenen.   Een temperatuur van 16 graden boven nul is nu aan de orde. Wat een verschil, we kunnen de tuin weer in, een frisse neus halen, je ziet de sneeuwklokjes alweer in de bloei staan en er zijn al bomen die uitbotten, het is zo bijzonder, dit alles geeft aan dat de lente in aantocht is.

Wij zijn lid geworden van de Zadenbieb

In de bibliotheek in Wolvega opent 5 maart de nieuwe Zadenbieb haar deuren.

Wolvega is hiermee één van de ruim 20 bibliotheken, die naast boeken zaden in het assortiment heeft.

Lid worden en lenen is gratis en er geldt geen uitleentermijn. Leden zaaien de gekozen zaden en van de planten die daar opkomen, laten ze de mooiste plant bloeien en zaad schieten. Dit zaad kan in het najaar worden ingeleverd bij de bibliotheek. De Zadenbieb voegt de zaden toe aan de collectie en leent deze weer uit aan andere tuiniers.

Het doel van een Zadenbieb is aan de ene kant educatief, zodat iedereen die dat wil kennis kan opdoen over (de groei van) groenten, kruiden en bloemen. Aan de andere kant dragen leden bij aan biodiversiteit. U kunt ook zelf starten met een zadenbieb, en u bent ook welkom als vrijwilliger.

Wij hebben ons als lid aangemeld, wij willen meedoen om bij te dragen aan de biodiversiteit en alles wat de natuur kan verbeteren. Wij zullen u op de hoogte houden van de ontwikkelingen.

 

Binnengekomen bericht

Ramprenovatie fietspad langs de Lende

Jaren voor deze zittingsperiode van de raad van Weststellingwerf werd al door B&W een renovatie van het fietspad langs De Lende aangekondigd. Thans, februari 2021, is men hiermee eindelijk doende, op het traject tussen De Hoeve en De Blesse.

Het moet gezegd, de bruggetjes waren/zijn krakemikkig en hier en daar ronduit gevaarlijk voor gebruikers, het geasfalteerde fietspad hobbelig.

De bruggen vervangen was echt noodzakelijk, maar met een ondergrond van veen zal elke vorm van verharding van het fietspad zèlf uiteindelijk hetzelfde hobbelige resultaat opleveren.

Veen is en blijft altijd in beweging! Hiervan zijn diverse voorbeelden in Weststellingwerf zoals op (auto)wegen nabij De Rottige Meenthe. O.a. als gevolg van droogte, waardoor de bodem fors inklinkt.

Het traject vanaf De Hoeve richting De Blesse was een groot genot voor wandelaar en fietser. Een prachtig riviertje omlijst door bosschages, wilde planten, bomen en struiken, stukken natuurgebied, vogelweiden, weiden met vee, enz. In elk seizoen een aangewezen omgeving voor (roof- en water-) vogels. In het weekend druk bezocht door wandelaars en fietsers, kanoërs, e.d.

Hier zag B&W zijn kans schoon om de recreatieve waarde van Weststellingwerf op te krikken.

En dat nu is met grof geweld uitgevoerd. Men lijkt op weg om het traject tot een 4 á 6-baans fietspad om te vormen. Aan weerszijden van het bestaande fietspad zijn alle bomen, struiken en wilde planten gesloopt.

Het absolute einde van een romantische wandeling, fiets- of watertocht…

Bij vragen over deze ruïneuze maatregelen werden wij terugverwezen naar het meerderheidsraadsbesluit, het moment waarop men hiermee zou hebben ingestemd. En ofwel was het rampzalige effect de raadsleden niet helder, of ze waren gedrogeerd.

Voor wandelaars en natuurlijk leven zal weinig gelegenheid meer zijn, omdat te verwachten valt dat op het toekomstige fietspad fors geracet zal worden door wielrenners en mountainbikers, wellicht met 3 of meer renners naast elkaar. Een recreatief tijdig heenkomen zoeken…totdat het veen weer de overhand neemt. 

Recreatieve en natuurwaarden als zo vaak haaks op elkaar!

Naam bekend bij KSGW

Corona

Corona maakt al ruim elf maanden deel uit van ons dagelijks leven. Veel van wat we horen en zien staat in het teken van landelijke ontwikkelingen en het wereldtoneel. Berichtgeving neemt ons mee in de internationale race naar een vaccin, landelijke adviezen van het Outbreak Management Team (OMT) en hoe internationaal de strijd wordt gevoerd met het coronavirus. Tegen deze achtergrond lijkt het alsof we in onze buurten, dorpen en steden weinig kunnen doen. Toch worden ook op lokaal niveau de gevolgen van de coronacrisis zichtbaar en voelbaar. Thuis, op de (digitale) werkvloer en in het alledaags contact ervaren we wat deze tijd met ons doet.

Maar dat is niet het hele verhaal. We zien ook dat er sprake is van toenemende eenzaamheid, afnemende kwaliteit van sociale contacten, zorgen en verdriet onder mantelzorgers, mensen die hun baan kwijtraken of daar bezorgd over zijn. Ook de duur van de pandemie begint door te werken. Toekomstperspectief ontbreekt, en de onzekerheid over hoelang het virus nog rondwaart en hoelang de maatregelen duren drukt op ons gemoed. Sommige groepen in de samenleving ervaren deze gevolgen meer en vaker. Het gaat dan vooral om senioren en mensen van 18 tot 30 jaar (‘jongvolwassenen’). Zo voelen senioren zich vaker eenzaam in coronatijd vergeleken met mensen uit jongere leeftijdsgroepen. Jongvolwassenen maken zich vooral zorgen over hun werk en financiële situatie. De bezorgdheid over werk en geld tast ook het welbevinden aan en leidt tot meer stress en psychische druk. Ook is er dan meestal minder vertrouwen in de overheid en de aanpak van de coronacrisis.

Een baan (misschien) kwijtraken is meer dan alleen financiële pech. Voor veel mensen betekent werk de mogelijkheid tot ontwikkeling, ontmoetingen met anderen, en een gevoel van voldaanheid. Naast mentale gevolgen zoals stress of gevoelens van eenzaamheid, leidt baanverlies ook tot een somberder toekomstbeeld. Vooral jongvolwassenen krijgen hiermee te maken, met name als afgestudeerden hun start zouden moeten maken op de arbeidsmarkt. Jongvolwassenen hebben bovendien vaker tijdelijk of flexibel werk, en werken in verhouding vaak in sectoren die hard zijn getroffen door de coronacrisis. Voor hen komt (dreigend) baanverlies boven op de ingrijpende keuzes waarmee ze in deze levensfase te maken hebben: studie, werk, wonen, relatie en gezin.

In onze gemeente zijn er ook mensen die zich zorgen maken over het verlies van sociale contacten, met name bij de oudere leeftijdsgroepen. Voor veel mensen staat de kwaliteit van sociale contacten onder druk: het aanraken en omhelzen van (klein)kinderen, het verenigingsleven, een praatje in de supermarkt, samenzijn bij de kaartclub, elkaar tegenkomen in de bibliotheek of in het dorpshuis. De coronacrisis maakt ongedwongen, spontaan, gezellig samenzijn onmogelijk en dit zet de levenskwaliteit onder druk.

De sociale gevolgen van de coronacrisis worden zichtbaar in de dorpen en de wijken. Dáár zien we dat inwoners geldzorgen krijgen, hun baan kwijtraken, worstelen met eenzaamheidsgevoelens of psychische klachten krijgen. Dit betekent meer mensen die eventueel bij de gemeente aankloppen voor ondersteuning, bij het gebiedsteam. Vaak stapelen de problemen zich op en lopen mensen lang met hun zorgen rond voordat zij de stap durven zetten. Dit kan betekenen dat iemand pas in beeld komt nadat de mantelzorger door overbelasting is weggevallen. Griffioenpark 3 is gesloten, voor het werk van het gebiedsteam, en veel mensen weten niet waar ze nu naar toe moeten gaan. Van laagdrempeligheid in de communicatie is dus echt geen sprake. En nu wil de gemeente het pand blijven huren, maar dan wel voor andere diensten, die er bovendien in hebben doorgewerkt terwijl gezegd is dat het pand gesloten was. Het is allemaal onbegrijpelijk. Er is namelijk genoeg ruimte in het gemeentehuis, waardoor een bedrag aan huur van zo’n €40.000,- uitgespaard kan worden. Geld dat nu niet ten goede kan komen aan de doelgroepen die men zegt te bedienen, maar die intussen flink gekort worden op de hulp die de gemeente hen verplicht is te bieden. Op dit onrecht hameren wij voortdurend in de gemeenteraad. En dus niet alleen als er gemeenteraadsverkiezingen in het verschiet liggen.